محدودیت و کمبود انرژی یکی از اصلی‌ترین چالش‌های صنعت فولاد کشور در چند سال اخیر است که در نیمه اول سال با قطعی برق و در نیمه دوم سال با قطعی گاز نمود می‌یابد.
آمار منتشر شده از سوی انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران از کاهش 3.3 تا 10 درصدی میزان تولید مقاطع فولادی مختلف در نیمه اول سال 1403 حکایت دارد که ناشی از قطعی برق و محدودیت مصرف انرژی در نیمه اول سال به ویژه در ایام تابستان است.
تولید مقاطع طویل فولادی در نیمه اول سال 5 میلیون و 709 هزار تن برآورد شد که در مقایسه با ایام مشابه سال گذشته حدود 10 درصد افت داشته است، این محصولات در سال گذشته 6 میلیون و 359 هزار تن برآورد شد؛ البته محصولات میانی نیز از قاعده مستثنا نبود و از 15 میلیون و 250 هزار تن سال گذشته به 14 میلیون و 380 هزار تن کاهش یافت که معادل 5.7 درصد است.
البته کاهش تولید مقاطع طویل فولادی در حالی است که طبق گزارش‌های منتشر شده، تولید مقاطع تخت فولادی افزایش داشته است، به این صورت که تولید این محصولات به 5 میلیون و 35 هزار تن معادل 5 درصد افزایش یافته است، تولید آهن اسفنجی هم 20 میلیون و 784 هزار تن اعلام شد که بیانگر افزایش 10.2 درصدی میزان تولید این محصول است.
شاید این پرسش پیش بیاید که چگونه در وضعیتی که تولیدکنندگان با کمبود انرژی مواجه هستند، تولید برخی محصولات افزایش داشته است، در پاسخ به این پرسش می‌توان گفت میزان وابستگی کارخانه‌ها به برق، استراتژی مواجهه با بحران و مدیریت تقاضا در بازار عاملی است که به تغییر میزان تولید در کارخانه‌ها منجر شده است.
